 Wysłany: Śro 10:28, 04 Kwi 2018 Temat postu: jg |
|
| 52
Tym razem Creasy zachowal nalezyte srodki ostroznosci. Przechodzac przez kontrole celna na lotnisku Leonarda Da Vinci w Rzymie mial czarne wasy, pasujace do swiezo ufarbowanych krotkich czarnych wlosow i okulary w grubej oprawie. Zostawiwszy w schowku niewielka torbe, poszedl z czarna skorzana walizeczka na postoj taksowek. Byl ubrany w ciemnoniebieski garnitur, kremowa koszule i brazowy krawat. Wygladal jak jeden z wielu biznesmenow, zalatwiajacych interesy w duzym miescie. Powiedzial taksowkarzowi, zeby go zawiozl do Porta Cavalleggeri w Watykanie.Nie lubil odwiedzac Rzymu, nawet wczesna jesienia. Zawsze panowal tam zbyt duzy ruch, a mieszkancy byli opryskliwi. Poprzedniego wieczoru telefonowal do niego Guido. Papa chcial, zeby nastepnego dnia zjedli razem obiad w rzymskiej restauracji "L'Eau Vive". Guido mial dac mu odpowiedz za godzine. Wszystkie miejsca na lot do Rzymu byly juz zajete, ale Creasy zadzwonil do George'a Zammita, ktory wykorzystal swoje znajomosci i zalatwil mu bilet. Guido powiedzial, ze ma sie przedstawic jako Henry Gould i pytac o pana Galii. Creasy slyszal o restauracji "L'Eau Vive". Podobno prowadzily ja zakonnice i bywali tam glownie duchowni oraz ich znajomi z Watykanu. Zastanawial sie, co moze miec wspolnego z tym miejscem taki czlowiek jak Paolo Grazzini. W czasie trwajacej trzy kwadranse jazdy rozmyslal o roznych sprawach. Spedzil z Juliet trzy przyjemne dni na Gozo. Byl zadowolony, ze zawiazala sie miedzy nimi nic porozumienia. Szybko pojal, ze jest bardzo inteligentna i probuje to wykorzystac, by nim manipulowac. Intrygowalo go, czy tak samo postepuje z Michaelem. Guido powiedzial mu tez, ze Jens i Sowa wyjezdzaja rano z Kopenhagi i w ciagu czterdziestu osmiu godzin beda w Rzymie. Michael odezwal sie z Brukseli. Zaczal juz zalatwiac interesy z Korkociagiem Dwa i czekal razem z Maxiem na wiadomosc od Creasy'ego. Bez watpienia chcial zostac jak najdluzej blisko swej uroczej Lucette. Guido podal rowniez Creasy'emu numer telefonu hotelu na Capri, w ktorym zatrzymali sie Frank i Rene. Gdyby ich potrzebowal, mogli wrocic do Rzymu w ciagu kilku godzin. Taksowka zatrzymala sie przy Porta Cavalleggeri. Creasy dal kierowcy przyzwoity napiwek, zaczekal, az odjedzie, a potem poszedl w lewo. Po pietnastu minutach skrecil w waska alejke i znalazl niewielki szyld restauracji. Wyglad jej wnetrza zaskoczyl go. Nie tak ja sobie wyobrazal. Byl to wlasciwie zwykly bar. Na stolikach lezaly kraciaste obrusy, a wiekszosc klientow stanowili turysci. W kacie stalo popiersie Matki Boskiej. Obslugujace gosci czarnoskore kelnerki wygladaly nietypowo. Wszystkie byly bardzo wysokie i piekne. Mialy na sobie dlugie suknie, szyte chyba z batiku. Creasy rozejrzal sie po sali, bezskutecznie wypatrujac Grazziniego. Po chwili podeszla do niego ubrana na bialo niska kobieta w srednim wieku. -Jestem siostra Maria - przedstawila sie. - Czym moge sluzyc? -Nazywam sie Henry Gould. Bylem umowiony z panem Galii. -A, tak. Prosze za mna. Zaprowadzila go w glab restauracji i rozsunela ciezka zielona kotare, za ktora znajdowaly sie duze mahoniowe drzwi. Zapukala, otworzyla je i zaprosila Creasy'ego do srodka. Sala, do ktorej wszedl, wygladala zupelnie inaczej. Byla bogato umeblowana. Okragly stol z bialym damascenskim obrusem i serwetkami zdobila antyczna srebrna zastawa i piekny srebrnozloty swiecznik. Z sufitu zwisal bezcenny krysztalowy zyrandol. Wokol stolu staly trzy krzesla z wysokimi oparciami. Jedno z nich zajmowal Paolo Grazzini, drugie -trzydziesto-paroletni ksiadz w okularach z gruba oprawa. Przyjrzal sie Creasy'emu badawczo, jakby ogladal odnalezione wlasnie rzadkie malowidlo. Drzwi zamknely sie. Obaj mezczyzni wstali z miejsc i Grazzini dokonal prezentacji. -Henry Gould... Ojciec De Sanctis. Siadajac Creasy postawil swoj neseser na grubym dywanie obok krzesla i przycisnal wmontowany w uchwyt niewielki guzik. Zainstalowany wewnatrz magnetofon mial nagrac cala rozmowe. Grazzini wskazal reka na stojacy z boku stolik z kilkoma przykrytymi polmiskami. -Zamowilem szwedzki bufet, zeby nam nie przeszkadzano - wyjasnil. Obok potraw stalo kilka karafek, szklanki, kieliszki i butelka czerwonego wina. Grazzini wstal i podszedl do stolika, pytajac: -Czego sie panowie napijecie? Polecam szkocka. To czterdziestoletni Macallan. Ksiadz i Creasy skineli glowami. Grazzini przygotowal drinki, podal im je i usiadl. -Czekam na wyjasnienia - powiedzial Creasy. Grazzini byl wyraznie zadowolony z siebie. Wskazal na ksiedza i oznajmil: -Wspomnialem ojcu De Sanctisowi o naszym malym problemie, dotyczacym Blekitnego Kartelu. - Usmiechnal sie pod nosem, widzac grozne spojrzenie Creasy'ego. - Powiem najpierw, kim jest ojciec De Sanctis. Jak moze wiesz, Watykan ma doskonala sluzbe wywiadowcza. Niektorzy twierdza, ze dziala sprawniej niz CIA czy Mossad. Ksiadz wzruszyl ramionami. -Oczywiscie - kontynuowal Grazzini - od zakonczenia zimnej wojny i przywrocenia swobod religijnych w krajach za zelazna kurtyna nie odgrywa ona juz tak waznej roli. Jest tam jednak specjalny wydzial, ktory zajmuje sie satanizmem i czarna magia. W tym momencie Grazzini niemal niedostrzegalnie skinal glowa do Creasy'ego, ktory |
|
